Πιστεύω ότι η Τέχνη είναι καθρέφτης της κοινωνίας στην οποία παράγεται. Κάθε εποχή έχει χαρακτηριστικά που εκφράζονται/αποτυπώνονται μέσα στην Τέχνη της. Στην μεταβατική και πλουραλιστική κοινωνική φάση που βρισκόμαστε, ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να προσφέρει μια ανάγνωση η ερμηνεία των κοινωνικών συνθηκών. Η αλληλεπίδραση καλλιτεχνών- κοινωνίας είναι δεδομένη και αναπόφευκτη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Με απασχολούν έννοιες όπως: προσαρμογή-διαφορετικότητα, απόρριψη-αποδοχή, βία-δράση-αντίδραση, ειρωνεία-αυτοσαρκασμός, κλίμακα-όρια-αντοχή, καταπίεση-συμβιβασμός, αδιαφορία-ανοχή και ο τρόπος που εξελίσσονται μέσα στην κοινωνία.

Εδώ παρουσιάζω μέρος των ζωγραφικών έργων μου, ωστόσο, η σχέση ζωγραφικής- αρχιτεκτονικής παραμένει κεντρικό θέμα της δουλείας μου. Ο ρόλος μου ως αρχιτέκτονας είναι πάντα κοντά σε αυτόν ενός «ζωγράφου». Δεν αναφέρομαι μόνο στα μάσα έκφρασης, χρώμα, φως, σκιά, υλικό, συνειρμοί-εικόνες αναλογίες, αλλά κυρίως στην συνθετική διαδικασία που συνειδητά η ασυνείδητα ακολουθείται στην αρχιτεκτονική και στην ζωγραφική. Η ”συνθετική δομή’ ζωγραφικού πίνακα και αρχιτεκτονικού έργου, είναι αποτέλεσμα του ίδιου δρόμου που ακoλουθεί κανείς στην συνθετική διαδικασία στην ζωγραφική και στην αρχιτεκτονική. Η εικαστική έκφραση του αρχιτεκτονικού έργου, (σχέδια και κατασκευές), είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ζωγραφική πράξη. Το παραγόμενο έργο ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής, περιέχει νόημα-μήνυμα, συνθετική δομή, και αισθητική άποψη. Και στις δυο περιπτώσεις καθορίζονται σχέσεις και αλληλεπιδράσεις, ανάλογες μεταξύ τους και ανοικτές προς διερεύνηση.

Οι προβληματισμοί αυτοί στα ζωγραφικά έργα μου αποδίδονται είτε με παραστατικές εικόνες, ανθρωποκεντρικές ή όχι, (οπότε κάποιες εννοιολογικές αναφορές γίνονται πιο σαφείς) είτε με abstract συνθέσεις, οπότε οι αναφορές αυτές γίνονται αναγνώσιμες σε δεύτερο ή τρίτο επίπεδο. Αφορμή για να ζωγραφίσω μπορεί να είναι κάποιο προσωπικό βίωμα, η επικαιρότητα, ένα συναίσθημα, κάτι που αγαπώ η μισώ, ένα τραγούδι, οτιδήποτε χωρίς εμμονές. Δεν έχω εμμονές ούτε στις τεχνικές, συνήθως το θέμα οδηγεί στην επιλογή της τεχνικής που θεωρώ κατάλληλη για να το προσεγγίσω. Η ιστορία Τέχνης λέει ότι το ζωγραφικό λεξιλόγιο βασίζεται στη χρήση «σημείων, γραμμών και επιφανειών». Κάθε εργαλείο και υλικό που μπορεί να παράγει αυτά τα τρία είναι καλοδεχούμενο και χρήσιμο στην εικαστική πράξη. Χαίρομαι για την «ελευθερία» επιλογής θεμάτων και τεχνικών που μας έδωσε ο προηγούμενος αιώνας και αναγνωρίζω ότι «η διαχείριση της ελευθερίας» είναι πολύ δύσκολη. Εκτιμώ την αναλογική σκέψη, και δέχομαι την προσέγγιση «δοκιμή και πλάνη» στην δημιουργική διαδικασία και στον συνδυασμό τεχνικών και υλικών. Χρησιμοποιώ ακρυλικά, λάδια, παστέλ, μαρκαδόρους, κάρβουνα, παστέλ, μελάνες, ξυλομπογιές, κολάζ με χαρτιά, άμμο, χώμα, αλάτι σε καμβάδες, χαρτόνια κλπ. Πολλές φορές, έργα που «ολοκλήρωσα» σε παρελθόντα χρόνο επανέρχονται και ξαναζούν μεσα σε νεώτερα έργα μου, είτε σαν εξέλιξη της ίδιας θεματικής είτα σαν νέα ανάγνωση και ένταξη τους σε καινούριο concept. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ έντονα χρώματα αλλά και μονοχρωματικές η ασπρόμαυρες εικόνες. Η ομοιομορφία και η επανάληψη μάλλον δεν είναι ζητούμενο, και έχω πραγματικό ενδιαφέρον για την χρήση τεχνολογικών μέσων που χαρακτηρίζουν την σημερινή εποχή.