Με νεότερο κείμενο του, που αναδημοσιεύουμε σήμερα, ο Εικαστικός Επιμελητής Πάρης Καπράλος παρουσιάζει τη Θεσσαλονικιά εικαστική καλλιτέχνη Άννα Γκιώτη στη κοινότητα καλλιτεχνών “Μελάνι σε Χαρτί“.
Τα νεότερα έργα της Θεσσαλονικιάς ζωγράφου Άννας Γκιώτη ενσωματώνουν μια μοναδική σύζευξη εικαστικής και εικονογραφικής προσέγγισης, φέρνοντας στο προσκήνιο κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα μέσω της τέχνης. Η χρήση της ασπρόμαυρης χρωματικής παλέτας σε συνδυασμό με την τεχνική του Contour Drawing, την τοποθετεί σε μια ιδιαίτερη κατηγορία καλλιτεχνών που επιδιώκουν να προκαλέσουν τον θεατή να εμβαθύνει πέρα από το προφανές.
Το Contour Drawing είναι μια τεχνική σχεδίασης που επικεντρώνεται στην αποτύπωση των περιγραμμάτων ενός αντικειμένου. Ο κύριος στόχος της είναι η δημιουργία μιας ακριβούς και λεπτομερούς αναπαράστασης του θέματος μέσω των εξωτερικών και εσωτερικών του γραμμών. Η τεχνική αυτή χαρακτηρίζεται από απλότητα και ακρίβεια, καθώς ο καλλιτέχνης επικεντρώνεται αποκλειστικά στις γραμμές που σχηματίζουν το περίγραμμα του αντικειμένου, αφήνοντας συνήθως εκτός τις λεπτομέρειες της σκίασης και των υφών. Η σχεδίαση περιγράμματος αποτελεί μια εξαιρετική μέθοδο για την ενδυνάμωση της παρατηρητικότητας. Απαιτεί προσεκτική παρατήρηση του αντικειμένου, βοηθώντας έτσι τον καλλιτέχνη να αναπτύξει καλύτερη κατανόηση των μορφών και της αναλογίας. Συχνά, στη διαδικασία αυτή, χρησιμοποιείται ένα μόνο εργαλείο σχεδίασης, όπως μολύβι ή μελάνι, χωρίς την προσθήκη χρωμάτων, προκειμένου να επικεντρωθεί η προσοχή στη μορφή και τις γραμμές.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζουμε από τα έργα της Γκιώτη είναι μια αναφορά στην τέχνη του σουρεαλισμού, με έντονη την επιρροή του Σαλβαντόρ Νταλί. Οι παραμορφωμένες αρχιτεκτονικές φόρμες και οι ρευστές γραμμές που διαπερνούν τα τοπία θυμίζουν τον ονειρικό κόσμο που συναντάμε στα έργα του Νταλί. Οι υπερβολικές και απροσδόκητες συνθέσεις των κτιρίων και των φυσικών στοιχείων δημιουργούν ένα αίσθημα αποξένωσης και εκπλήρωσης, χαρακτηριστικό του σουρεαλιστικού κινήματος. Ταυτόχρονα, η χρήση μοτίβων και λεπτομερών γραμμικών σχεδίων φέρνει στο προσκήνιο την τεχνοτροπία του γραμμικού σχεδίου, θυμίζοντας τη δουλειά του Escher, γνωστού για τις μαθηματικά ενορχηστρωμένες παραμορφώσεις και τις αλληλοεμπλεκόμενες δομές. Ο Escher συχνά χρησιμοποιούσε την οπτική ψευδαίσθηση για να δημιουργήσει κόσμους που δεν μπορούν να υπάρξουν στην πραγματικότητα, μια προσέγγιση που μπορεί να παρατηρηθεί και στις παρούσες εικόνες, όπου οι γραμμές και οι μορφές προκαλούν τον θεατή να αναρωτηθεί για την πραγματική τους διάσταση. Επιπλέον, η οργανική αίσθηση που απορρέει από την απεικόνιση της φύσης και του αστικού τοπίου συνδυάζεται με στοιχεία της λαϊκής τέχνης, θυμίζοντας τις δουλειές καλλιτεχνών όπως ο Friedensreich Hundertwasser. Η έμφαση στην αρμονία μεταξύ ανθρώπου και φύσης, καθώς και η χρήση κυματιστών γραμμών και φωτεινών, αντιθετικών τόνων, συνδέονται με τη φιλοσοφία της βιωσιμότητας και της φυσικής ομορφιάς, όπως την προώθησε ο Hundertwasser.
Τα έργα της Γκιώτη θα έλεγε κανείς ότι παρουσιάζουν εκλεκτικές συγγένειες με ορισμένα έργα του Jean Dubuffet (ιδιαιτέρως με τις σειρές των έργων του “‘l’Hourloupe”, και “Apartment Houses, Paris”), ο οποίος προσπαθούσε να αναδείξει τη δύναμη της απλότητας και της παιδικότητας μέσα από το κίνημα της Art Brut. Αν και τα έργα της Γκιώτη μοιάζουν απευθυνόμενα σε παιδιά τα θέματα της είναι εξίσου σκληρά: η ελληνίδα εικαστικός χρησιμοποιεί την παιδική αθωότητα και την ανεπιτήδευτη απεικόνιση ως μέσα για να αποκαλύψει τις κοινωνικές καταστάσεις και τον ανθρώπινο ψυχισμό. Παρόλο που δουλεύει σε μια πιο περιορισμένη χρωματική παλέτα, κατορθώνει να δώσει έμφαση στη σύνθεση και την καταστασιακή διάσταση των έργων της, παρουσιάζοντας τοπία που φαινομενικά μοιάζουν με παιδικές φαντασιώσεις, αλλά που κρύβουν βαθύτερα νοήματα.
Συνολικά, τα έργα της Άννας Γκιώτη αποτελούν μια πρόσκληση να εξετάσουμε τη σύγχρονη κοινωνία μέσα από έναν παιδικό φακό, αναζητώντας αλήθειες και αναμνήσεις που μας συνδέουν με τη χαμένη παιδική μας αθωότητα. Μέσα από τις μορφές και τα τοπία που δημιουργεί, αναδεικνύεται μια βαθιά κατανόηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και μια συνεχιζόμενη αναζήτηση για νόημα και σκοπό.
_____________________
Η Άννα Γκιώτη είναι ζωγράφος και εικονογράφος. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977, σπούδασε Νομική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Δίκαιο. Εργάζεται ως δικηγόρος στην Θεσσαλονίκη, όπου διατηρεί γραφείο. Η ζωγραφιθκή έχει υπάρξει παράλληλη ενασχόληση της για περισσότερα από 20 χρόνια. Έχει δείξει την εικαστική δουλειά της σε 3 ατομικές εκθέσεις (Θεσσαλονίκη) και επιλεγμένες ομαδικές εντός και εκτός Ελλάδος. Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές. Επιπλέον έχει εικονογραφήσει βιβλία. Η Άννα Γκιώτη είναι Ιδρυτικό Μέλος της συλλογικότητας εικαστικών καλλιτεχνών ARC – Art Revisited Collective. Στην εκθεσιακή της δραστηριότητα συγκαταλέγεται η συμμετοχή της σε δύο εκθέσεις διοργάνωσής μας: τη πρώτη έκθεση της σειράς (Chili Art Gallery, Αθήνα 2021) και την 8η διοργάνωση με διακριτικό τίτλο “Οι γραφές της τέχνης” (Luminous Eye Gallery, Αθήνα 2023). Ανακαλύψτε περισσότερα στην ιστοσελίδα της ΕΔΩ.
