Η φωτογραφική δουλειά της Εύας Αναστοπούλου συνιστά μια πολυδιάστατη εικαστική εμπειρία που συνδυάζει στοιχεία από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και κινήματα, με στόχο να προκαλέσει τον θεατή να αναλογιστεί τις έννοιες του αληθούς και του εμφανιζόμενου. Οι εικόνες της, με ελάχιστη ψηφιακή επεξεργασία, αναδεικνύουν λεπτομέρειες της καθημερινότητας που συχνά περνούν απαρατήρητες και τις μετασχηματίζουν σε έργα με έντονη ζωγραφική και εικαστική υπόσταση.

Ο συνδυασμός της μινιμαλιστικής απεικόνισης με την έντονη εικονογραφική δύναμη είναι κεντρικό στοιχείο στη δουλειά της. Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας δεν αποσκοπεί απλώς στην αισθητική διαμόρφωση της εικόνας, αλλά συνδέεται άμεσα με την αναζήτηση βαθύτερων νοημάτων. Μέσα από την επιλεκτική ανάδειξη μέρους της εικόνας με έμφαση στην υφή, οι φωτογραφίες της αποπνέουν μια εσωτερική ένταση, παραπέμποντας ταυτόχρονα στον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό αλλά και στον Ψηφιακό Εξπρεσιονισμό, ένα αναδυόμενο κίνημα που εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες της ψηφιακής τέχνης για τη δημιουργία έργων συναισθηματικά φορτισμένων και με εικαστικό βάθος.

Παράλληλα, η δουλειά της ενσωματώνει ρεαλιστικά στοιχεία, συνδέοντας την καλλιτεχνική της προσέγγιση με το κίνημα του Ρεαλισμού, όπου απλές μορφές και αντικείμενα της καθημερινότητας αποδίδονται με μια αίσθηση φυσικότητας. Αυτή η έννοια της “καθημερινότητας” εμφανίζεται ξανά και ξανά στο έργο της, όπως η απεικόνιση της μορφής εντός του σωλήνα, που υπογραμμίζει τη σύνδεση με την πραγματικότητα. Ωστόσο, η επεξεργασία της εικόνας οδηγεί τον θεατή σε έναν πιο αφηρημένο και συμβολικό κόσμο, όπου οι μορφές και τα αντικείμενα αποκτούν νέες σημασίες και διαστάσεις.

Η μεταμοντέρνα προσέγγιση της Αναστοπούλου θέτει υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή σχέση μεταξύ αληθούς και φαινομενικού, επιτρέποντας μια νέα ανάγνωση των φωτογραφιών της μέσα από την αισθητική σύνθεση του ρεαλισμού με τον αφηρημένο συμβολισμό. Το έργο της προκαλεί τον θεατή να διασχίσει τα όρια του απτού και του αφηρημένου, προσκαλώντας τον να αναλογιστεί τις πολλαπλές διαστάσεις της πραγματικότητας και της αναπαράστασης.

Εν κατακλείδι, το έργο της Εύας Αναστοπούλου στέκεται στο μεταίχμιο του Ρεαλισμού και του Ψηφιακού Εξπρεσιονισμού, διαμορφώνοντας έναν διάλογο μεταξύ των συμβατικών οπτικών μορφών και των νέων ψηφιακών εργαλείων, δημιουργώντας εικόνες που συνδυάζουν το συγκεκριμένο με το αφηρημένο και αναδεικνύοντας την ένταση ανάμεσα σε διαφορετικά επίπεδα της πραγματικότητας.

– Πάρης Καπράλος,
Επιμελητής Τέχνης