Η Αγγελική Κουρμουλάκη με τα «Ονειροτρόπια 2» μας κάνει κοινωνούς στην περιπέτεια ανάπτυξης του εαυτού της ως γυναικεία ύπαρξη και ως καλλιτέχνη. Η ίδια θεωρεί την τέχνη της προϊόν έμπνευσης από άλλες διαστάσεις, μια πράξη έκστασης και δημιουργίας που ανήκει σε όλους. Μαζί της, λοιπόν, παρακολουθούμε και τη δική μας εξέλιξη ως πλάσματα ιδιαίτερα και συνάμα οικουμενικά, ανεξάρτητα από τη χρωμοσωμική μας σύσταση. Συναντάμε τη θηλυκότητα ως έννοια υπερβατική, αλλά και ταυτόχρονα αφοπλιστικά γήινη, που ηλεκτρίζει το θηλυκό προς τη δημιουργικότητα και ρυθμίζει το αρσενικό προς τη δεκτικότητα και τη συμπόνια.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο που ολοένα απομακρύνεται από τη ρευστότητα και κυκλικότητα της ψυχής. Σε έναν κόσμο διαμελισμένο, που εξαίρει την εξειδίκευση, την τάξη και την ταξινόμηση, αναρωτιόμαστε γιατί δεν βρίσκουμε γαλήνη. Αναζητούμε τετράγωνες λύσεις σ’ ένα στρογγυλό πλανήτη. Αναμενόμενο είναι να αποτυγχάνουμε οικτρά και οι δρόμοι μας να γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνοι. Η καλλιτέχνης, εργαλείο μιας ανώτερης Σοφίας, στέκεται γυμνή μπροστά μας και τολμά να μας προσφέρει κάτι που κανείς εύκολα δεν τολμά: το είδωλο του προσώπου μας στον καθρέφτη.
Αφού μας αφυπνίσει με τις εικόνες της, μας ταξιδεύει στα βάθη του ονείρου, όπου μπορούμε να συναντήσουμε αλήθειες που δεν θα συναντήσουμε εύκολα αλλού. Μας δίνει πρόσβαση στον εσωτερικό της κόσμο και τολμά να μοιραστεί μαζί μας την ψυχολογική της γέννηση, τη μεταμόρφωσή της σε γυναίκα, πλάσμα συνειδητό, με σάρκα και οστά, πεπερασμένο και συνάμα αιώνιο.
Στα «Ονειροτρόπια 2» όπως και στον πρόδρομό τους, «Ονειροτρόπια 1» η Αγγελική αποδίδει με θάρρος που σπάει κόκκαλα, την πορεία μιας γυναίκας που τροχοδρομεί τη ζωή της και την αποτυπώνει με την αφοσίωση ενός ασκητή και την αποφασιστικότητα ενός δραπέτη. Δεν μένει όμως μόνο εκεί. Μας καλεί με σοβαρότητα και αγάπη να συνομιλήσουμε ειλικρινά για την ουσία της ζωής όλων μας και να αγκαλιάσουμε το έργο της με όλες μας τις αισθήσεις. Μας συναντά γενναιόδωρα, με εικόνες και λέξεις από τη γλώσσα της καμπύλης δίνοντάς μας να κατανοήσουμε το πραγματικό τους νόημα, διότι απαιτεί τεράστια γενναιότητα να ξέρεις να δίνεις.
Πέρα όμως από το γεγονός ότι γινόμαστε κοινωνοί μιας προσωπικής κατάθεσης που αφορά όλους μας, όπως κάθε ουσιώδες έργο τέχνης επιτυγχάνει, η Αγγελική κάνει ένα μεγάλο άλμα μπροστά. Μας προσκαλεί και μας προκαλεί να της απαντήσουμε, να σταθούμε κι εμείς εξίσου θαρραλέα μπροστά της καλώντας μας να ξαναθυμηθούμε τη γλώσσα της κυκλικότητας, της συνάντησης, του διαλόγου και της ανταλλαγής.
Είναι τιμή μου που προλογίζω το έργο της και μεγαλύτερη τιμή ακόμη που συμμετέχω μαζί με τη θεατρική ομάδα RU που υπηρετώ, στην εξανθρώπιση της δισδιάστατης εικόνας και τη μεταμόρφωσή της σε θέαμα, άκουσμα, συγκίνηση και ζωή. Όπως και τα «Ονειροτρόπια 1», αυτή η έκδοση αποτελεί εφαλτήριο υλικό για διαδραστικές παραστάσεις playback theatre, στις οποίες το κοινό συμμετέχει ενεργά στη μετάφραση των ιδεών της καλλιτέχνιδας σε πράξη και βίωμα. Η Αγγελική θέλει η τέχνη της να μοι-ράζεται πέρα από το μικρό σύμπαν του μυαλού του καθενός μας και μας εμπνέει να ατενίσουμε μαζί της πέρα από τα σύννεφα, πέρα από αυτόν το γαλαξία.
Ο μεγάλος αφηρημένος εξπρεσιονιστής ζωγράφος Mark Rothko είχε πει πως η τέχνη του θα γίνει κατανοητή όπου υπάρξει «need and spirit», ανάγκη και πνεύμα. Η στιγμή είναι τώρα. Η ανάγκη τεράστια. Το πνεύμα μας διψά και διεκδικεί χώρο για αναγνώριση. Η Αγγελική το ακούει και ανταποκρίνεται. Με οδηγούς την αξιοπρέπεια, την αγάπη, τον έρωτα και την πίστη, η καλλιτέχνης αγγίζει τη σοφία και μαζί της την ελευθερία της γυναίκας που μαθαίνει γιατί ζει, πώς να ζει και για ποιους ζει. Για σένα και για μένα.
Άξιον εστί.
Ας δούμε.
Λία Ζωγράφου
Δραματοθεραπεύτρια
Ηθοποιός – Ομάδα αυτοσχεδιαστικού θεάτρου Playback RU
Θεσσαλονίκη, Αύγουστος 2018
Επιστροφή στη κεντρική σελίδα της
ARC -Art Revisited Collective
