Επίγονος μιας πλούσια παράδοσης Ελληνικής Αστικής τοπιογραφίας ο Foti Kllogjeri διακρίνεται για την αποτύπωση της κίνησης, την έκρηξη χρώματος, την συνθετική δεινότητα και μια αφαιρετική προσέγγιση στις πανοραμικές απόψεις δρόμων και κτιρίων, στον θόρυβο και την κίνηση της πόλης και στην μη ευθεία απεικόνιση ανθρώπου, αλλά περισσότερο του κινητικού αποτυπώματος του, και της αίσθησης του θορύβου της πόλης. Ο ζωγράφος απαντά με τον δικό του τρόπο αποδίδοντας μία σύγχρονη και αξιοπρόσεκτη άποψη. H κίνηση αποτυπώνεται στον καμβά, συχνά κενή συναισθήματος ή με έναν συγκαλυμμένο λυρισμό που αποκαλύπτει τις αντιφάσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα έλξης-απώθησης που βιώνει ο άνθρωπος στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Είναι η ίδια η πόλη που ενδιαφέρει τον καλλιτέχνη, όπως “γράφει”στο ανθρώπινο συνειδητό και εγγράφεται στο συλλογικό ασυνείδητο. Το στοιχείο που καθιστά μοναδική την προσέγγιση του ζωγράφου είναι μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της χειρονομιακής ζωγραφικής και της σχέσης με το χρώμα του κολορίστα που είναι ο ζωγράφος. Μια νεο-ιμπρεσσιονιστική διάθεση αναδύεται από τα έργα του, καθώς το σημείο εστίασης της προσοχής του δεν εδράζεται σε αυτό που βλέπει το μάτι αλλά στην γενική εντύπωση που αντιλαμβάνεται το μυαλό σε πρώτη ανάγνωση. Τα έργα του περιέχουν θόρυβο, και το συνολικό αποτέλεσμα κινήσεων αντίρροπων, αμφίρροπων και χαοτικών, όπως πραγματικά συμβαίνει στις πόλεις μας, στο πλήθος των ανθρώπων που διακινούνται, διαβιούν ή απλά περνούν, εκτελώντας κάθε στιγμή συναντήσεις και μίξεις του ιδιωτικού με τον δημόσιο χώρο. Σε τεχνικό επίπεδο, αν και στην ελαιογραφία σε μεγάλο βαθμό έχει ανταλλάξει τα πινέλα με την σπάτουλα, ο Κλογέρης δεν επαφίεται στην υπερβολική χρήση πάστας, αλλά περισσότερο στην αποτύπωση πολλαπλών επιμέρους στοιχείων με αφαιρετικό τρόπο. Στην κυριολεξία ο θεατής υποθέτει μια λεπτομέρεια που δεν υπάρχει ή διατυπώνεται εντελώς αφαιρετικά, καθώς, εξαιτίας της άρτιας αποτύπωσης της κίνησης, το μυαλό προσθέτει στην αντίληψη του κάδρου στοιχεία που δεν βρίσκονται εκεί. Στην υδατογραφία, αξιοσημείωτη για τα σύγχρονα Ελληνικά δεδομένα είναι η έρευνα του καλλιτέχνη σε πολλά διαφορετικά χαρτιά και τεχνικές, όπως και στην χρήση υδατοδιαλυτών χρωμάτων και την ανάμιξη τους με μεθόδους λιγότερο συνηθισμένες στην Ελληνική σκηνή της τέχνης. Μορφοπλαστικά τα έργα υδατογραφίας του καλλιτέχνη εμφανίζονται πιο αφηρημένα, ενώ το δίπολο αστικού – φυσικού τοπίου αξιοποιείται σε ορισμένους πίνακες του μάλλον για να τονίσει την επέκταση του αστικού τοπίου ή την εγγραφή του στο φυσικό. –Πάρης Καπράλος, Εικαστικός Επιμελητής.