Η μορφή του μαύρου προβάτου εμφανίζεται σαν καρέ από κόμικ: μια φιγούρα που κοιτά με γουρλωμένα, υπερβολικά ανοιχτά μάτια, σαν να αιφνιδιάστηκε από την ίδια της την παρουσία μέσα στο πλαίσιο. Η έκφραση δεν είναι μόνο φόβος· είναι η επίγνωση ότι ξεχωρίζει – ότι το βλέμμα των άλλων το ακολουθεί, ακόμη κι όταν κανείς δεν μιλά. Το μαύρο πρόβατο γίνεται έτσι σύμβολο της «νόμιμης μοίρας» του διαφορετικού: αυτού που δεν χωράει εύκολα στο κοπάδι αλλά ούτε και μπορεί να το εγκαταλείψει. Η υπερβολική γραμμή, ο σκιώδης όγκος, η σχεδόν καρικατουρίστικη ένταση στο βλέμμα, αποδίδουν την αγωνία της ταυτότητας: το ον που ξέρει ότι ξεχωρίζει, αλλά δεν ξέρει ακόμη αν αυτό είναι στίγμα ή δύναμη. Μέσα στο πλαίσιο της έκθεσης, το έργο λειτουργεί σαν καθρέφτης αυτοσαρκασμού και αναγνώρισης.