“Η καλλιτεχνική δημιουργία είναι μια διαδικασία δυναμική. Ο καλλιτέχνης αλλάζει κι εξελίσσεται, όπως εξάλλου και κάθε άνθρωπος. Αυτή η εξέλιξη, όμως, αποτυπώνεται από τον καλλιτέχνη στο έργο του, δημιουργώντας έτσι ένα αφήγημα που τον ακολουθεί και περιγράφει την πορεία του, ένα ίχνος που οδηγεί τον θεατή να τον γνωρίσει μέσα από τη διαδρομή της δουλειάς του. Η ανεικονική, χειρονομιακή τέχνη είναι τέχνη της ωριμότητας. Δίνει στον καλλιτέχνη τη δυνατότητα να εκφραστεί, χωρίς τους περιορισμούς της απεικονιστικής ζωγραφικής, τις τεχνικές, όμως, της οποίας πρέπει να έχει ήδη κατακτήσει, ώστε έχοντάς τες στη φαρέτρα του να μπορεί να τις μετουσιώσει και να δώσει μορφή στην ορμή του, στα συναισθήματα που τον πλημμυρίζουν. Αυτό είναι για εμένα ένα σχετικά νέο μονοπάτι, που ξεκίνησε το 2019. Τα έργα αφορούν στην πληθώρα των επιρροών, των καταστάσεων αλλά και των συναισθημάτων, που καλούμαστε να διαχειριστούμε, σε μια εποχή, που όλα μεταβάλλονται, με ταχύτητες που ο άνθρωπος δυσκολεύεται να παρακολουθήσει και που πολύ συχνά τον φέρνουν σε θέση θηριοδαμαστή και ακροβάτη. Ακροβάτη πάνω σε τεντωμένο σχοινί, να προσπαθεί να συντονίσει, να ισορροπήσει και ν’ ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, χωρίς όμως να προδώσει και τις προσδοκίες του, ενώ παράλληλα πολεμάει τα δικά του προσωπικά τέρατα, τις ενοχές, τις ανεπάρκειες και τους φόβους του. Μια διαδικασία στην οποία ο θεατής γίνεται συμμέτοχος, δίνοντας τη δική του ερμηνεία στο εκάστοτε έργο”.