Στον μεταδικτυακό κόσμο, στην εποχή της υπερσυνδεσιμότητας, όπου η καθημερινή εμπειρία διαμεσολαβείται από μυριάδες συσκευές και έχει νοείται σχέδον αποκλειστικά μόνο ως μορφή ψηφιακόύ περιεχομένου, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από κάτι άλλο, τίποτα δεν διαρκεί. Η πληθωρική παραγωγή και διακίνηση εικόνων, πληροφοριών και γνώμης συντελεί σε έναν νέο τύπο πολιτισμικής ισοπέδωσης. Όλα τείνουν να παρουσιάζονται ως εξίσου σημαντικά, ακυρώνοντας τη δυνατότητα ιεράρχησης, εμβάθυνσης ή αξιολόγησης. Η θεωρία της κορεσμένης αισθητηριακής εμπειρίας, όπως διατυπώθηκε από τον Neil Postman, συναντά τη σύγχρονη ψυχολογική ανάλυση της «ρηχής προσοχής» του Nicholas Carr, σκιαγραφώντας μια κατάσταση κατά την οποία ο νους αδυνατεί να συγκρατήσει, να επεξεργαστεί και να ερμηνεύσει τα ερεθίσματα που δέχεται. Η επιπεδοποίηση του κόσμου δεν είναι μόνο αισθητική ή σημειολογική, αλλά βαθιά υπαρξιακή: η εμπειρία κατακερματίζεται, η διάρκεια καταργείται, οι δεσμοί αντικαθίστανται από τη λατρεία της νεότερης στιγής. Η έκθεση «Ο Φόβος της Επίπεδης Πραγματικότητας» εξετάζει την επίδρασή του ψηφιακού κόσμου στον τρόπο που το άτομο βιώνει τον χρόνο, το βλέμμα, τον εαυτό, τους άλλους, τις ανθρώπινες σχέσεις, την πραγματικότητα