Η υδατογραφία έχει ιστορία που φτάνει από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για τοίχογραφίες στην Αίγυπτο και τη Ρώμη και για εικονογράφηση χειρογράφων στον Μεσαίωνα. Κατά την Αναγέννηση, καλλιτέχνες όπως ο Dürer αναδείκνυαν την υδατογραφία μέσω τοπίων και φυτικών θεμάτων. Στον 18ο αιώνα, κυρίως στην Αγγλία, η υδατογραφία ξεχώρισε ως αυτόνομη τέχνη με τους Turner και Girtin να την προάγουν. Ο 19ος αιώνας είδε καλλιτέχνες όπως τον Audubon να τη χρησιμοποιούν για επιστημονικά έργα.Στον 20ό αιώνα, η υδατογραφία πειραματίστηκε με νέες τεχνικές και μορφές, με καλλιτέχνες όπως ο John Marin και η Georgia O’Keeffe να την ανανεώνουν. Στη σύγχρονη εποχή, καλλιτέχνες όπως ο Liu Yi και ο Eudes Correia εισήγαγαν νέες προοπτικές και εξερεύνησαν κοινωνικά θέματα μέσω της υδατογραφίας, προσφέροντας μια βαθιά συναισθηματική εξέταση μέσω των έργων τους. Έτσι, η υδατογραφία παραμένει ένα δυναμικό μέσο για έκφραση και δημιουργία, συνεχίζοντας να εμπνέει μέσα από την ευαισθησία και την δυναμική της.