“Πρόκειται για μια σειρά που ξεκίνησε το 2019, συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού στην περίοδο του κορωνοϊού και με απασχολεί σταθερά έως σήμερα. Είναι ένα σύνολο έργων μικτής τεχνικής, με υφάσματα, δαντέλες, χρώματα και φελιζόλ, όπου τα νέα έργα εμπλουτίζονται διαρκώς με την χρήση νέων υλικών. Ο στόχος είναι να εγκλωβιστεί το βλέμμα, ώστε να οδηγηθεί να ακολουθήσει και να διερευνήσει τις διαδρομές που προκύπτουν από αυτήν την ρυθμική, κυματοειδή κίνηση του υφάσματος, που παραπέμπει σε θάλασσες, κύματα κι οργανική ύλη. Αυτή ακριβώς η κίνηση κρύβει μια υπνωτιστική διάθεση για τον θεατή που θα σταθεί μπροστά στο έργο και τον καλεί να αφήσει πίσω το άγχος της καθημερινότητας, έστω για λίγο, και να βυθιστεί στον ρυθμό αυτών των κυμάτων. Η διαδικασία δημιουργίας αυτών των έργων είναι μια διαδικασία διαλογισμού, ένα άδειασμα του εαυτού, που προκύπτει από μια εσωτερική ανάγκη υπέρβασης του τετριμμένου και καθημερινού, το οποίο μας ψαλιδίζει τα φτερά και μας κρατάει χαμηλά”.